‘Van het imago van de oude sigaarrokende man achter het notenhouten bureau is niet veel over’

Familieman
Elk van de partners bij Sauer & Oonk heeft een eigen vakgebied als notaris. Zo is Eric Sturkenboom de leidinggevende van afdeling algemene zaken, we noemen hem ook weleens gekscherend de Mark Rutte van het kantoor. Quirine Claas is de vastgoedvrouw en ik ben de zogeheten familieman. Cindy Roosenburg-Boer is sectiehoofd ondernemingsrecht.

Van wieg tot graf
In de praktijk van het familierecht krijg je te maken met alles waar een mens mee te maken kan krijgen in de reis van de wieg tot aan het graf. Dat varieert van de leuke dingen tot de minder leuke dingen van het leven, en van bittere armoede tot grote rijkdom, van uitvaarten op last van de burgemeester tot financiële planningen voor zeer vermogenden. Wat dat betreft is Zeeland, en meer in het bijzonder Vlissingen, vrij uniek. Vlissingen is traditioneel gezien een arbeidersstad, met een historie in de scheepvaart en industrie, maar met de opkomst van het toerisme, vind je hier ook veel luxe. Rijk en arm vind je hier vlak bij elkaar. Dat maakt het werk van een notaris heel mooi en afwisselend. Ons kantoor is trouwens al lang niet meer primair gericht op Vlissingen, maar bedient een grote groep cliënten in heel Zeeland.

Tot tranen geroerd
Natuurlijk is het heel lucratief om de (super)rijken te bedienen, maar ik haal net zo veel voldoening uit het begeleiden van een bijstandsmoeder die in een problematische situatie terecht is gekomen. Dat is het mooie van het vak, ik heb ’s ochtends geen idee wat ik die dag allemaal tegen ga komen. Het ambt van notaris heeft een wat stoffig en ambtelijk imago, maar dat is niet hoe het er in de werkelijkheid uitziet. Zo bezocht ik onlangs een stervende cliënt in een hospice. Je verwacht dan een fluisterend gesprek met een tot tranen geroerde familie aan het bed. Het werd een van de mooiste gesprekken die ik ooit heb gehad, waarbij ook de humor niet van de lucht was. En ja, je ontwikkelt ook een stukje eelt op je ziel. Dat moet wel. Ik ben van nature wel een gevoelsmens, maar je moet jezelf echt aanleren om dingen niet té dichtbij te laten komen. Je hebt in dit vak bovengemiddeld vaak te maken met dingen waar je als mens niet dagelijks mee te maken hebt. Dat zijn verdrietige dingen, maar gelukkig horen daar ook veel vreugdevolle gebeurtenissen bij.

Sigaarrokende oude man achter een notenhouten bureau
Op dit moment geef ik leiding aan een elftal vrouwen, ons team Familierecht. Het vak van notaris is een echt vrouwenberoep geworden. Van het imago van de oude, sigaarrokende man achter het notenhouten bureau is niet veel meer over. Dat willen we ook absoluut niet uitstralen! Eigentijds, toegankelijk, laagdrempelig en direct past meer bij ons. Het team van Sauer & Oonk bestaat uit zo’n veertig mensen, daarvan zijn er maar vijf man. Daar hebben we niet bewust op geselecteerd, dat is gewoon zo gelopen. Of ik het een uitdaging vind om aan een elftal vrouwen leiding te geven? Nee, niet bijzonder. Het is gewoon een fijn team, met een gezonde dosis humor. Bij Sauer & Oonk zijn we behoorlijk wars van autoriteitsstandaarden, rangen en standen, daar doen we niet aan. De notaris hoeft hier echt niet met een knieval begroet te worden. Ik bied graag kaders, maar over het algemeen is het team behoorlijk zelfsturend.

Bourgondische levensstijl
Thuis zijn we met een gezin van vijf: twee zoons, een dochter, en mijn echtgenote en ik. Ik ben de enige notaris binnen Sauer & Oonk die in Vlissingen woont en dus een echte Vlissinger is. Daarnaast ben ik ook van origine een echte Zeeuw, hier geboren en getogen. Ik ben drietalig opgevoed: ik spreek in het dagelijks leven Algemeen Beschaafd Nederlands, maar beheers ook het Zeeuws en ‘spreek’ doventaal, met dank aan mijn doofgeboren zus. Ik woon met mijn gezin aan de Vlissingse boulevard, met een prachtig uitzicht. Na een lange werkdag in de familiepraktijk helpt dat extra snel te ontspannen. We genieten volop van de kust. Je kunt hier eindeloos wandelen, ik loop regelmatig een rondje hard en ik skeeler graag. Ik kom uit 1983, toen ik een jaar of zeven was, overspoelde de skeelerrage ons land. Ik heb toen goed leren skeeleren en was zelfs regelmatig in de halfpipe te vinden. Als je die vaardigheden onderhoudt, verleer je het ook niet. We kijken er als gezin ontzettend naar uit om weer eens een terrasje te pakken. De bourgondische levensstijl van Zeeland ligt ons wel, ik geloof niet dat ik ons schiereiland snel zal verlaten.